Elizabeth Story: Rozdzial 5 - "Przepowiednia od Rachel"

              Po powrocie do Obozu, szybko pobiegłam do Wielkiego Domu, aby poinformować Chejrona i Pana D. o nowej misji, na którą miałam wybrać się razem z dwójką towarzyszy. W tym momencie były tylko dwie rzeczy, na których szczerze mi zależało. Ponad wszystko chciałam ochronić Obóz Herosów, czyli rzecz biorąc mój świat przed jakimkolwiek zagrożeniem oraz pragnęłam dotrzymać przysięgi, którą złożyłam kilka dni temu przed Drake'em. W ludziach najbardziej nienawidzę kłamstwa i chamstwa, a on okazał się największym oszustem, jakiego kiedykolwiek miałam czelność poznać. Chce go zranić tak samo, jak on zranił mnie. Doskonale wiem, że uda mi się to prędzej czy później. Stanęłam przed dużymi, brązowymi drzwiami z drewna bukowego i pociągnęłam za pomalowaną klamkę. Drzwi otworzyły się z lekkim skrzypnięciem, a moimi oczom ukazał się brązowy centaur i wysoki mężczyzna w hawajskiej koszuli, popijający dietetyczną colę. Jak zwykle grający w karty.
 - Elizabeth Jackson. Jesteś w naszym domu tak samo często, jak twoja matka - Odpowiedział Dionizos.
 - Zeus zapowiedział nam misję. Mam wyruszyć z dwójką herosów, aby odbić Atenę i schwytać wnuka Hadesa - Odpowiedziałam, siadając na jednym z wolnych krzeseł przy stole.
 - Czy wiesz z kim chciałabyś wyruszyć na wyprawę droga Lizzy? - Zapytał Chejron, który odłożył swoją talię kart na stolik, krzycząc "znów wygrałem".
 - Niestety nie. Myślę, że najrozsądniej będzie, jeśli pójdę do wyroczni i usłyszę przepowiednie. Będę wtedy wiedziała, na czym mniej więcej stoję.
 - Wiesz, droga Elizabeth? Jesteś pod tym względem bardzo podobna do matki. Zawsze trzeźwo myślisz, nie poddajesz się i wiesz, jak wybrnąć z ciężkich sytuacji. Do tej pory nie wiem, jaką część charakteru masz po ojcu. -  Chejron znał moją mamę odkąd przybyła do obozu razem z Thalią i Lukiem, miała wtedy siedem lat. W wieku dwunastu lat, do świata herosów dołączył mój tata i tak się właśnie poznali. Tata był glonomóżdżkiem, który dobro swoich bliskich stawiał ponad własne. Mama była rozsądną i mądrą córką Ateny. - Jeszcze dziś idź do Rachel. Poproś o przepowiednię dotyczącą twojej misji i powołaj dwójkę towarzyszy, których także będzie dotyczyła przepowiednia.
 - Dziękuję Chejronie. Do zobaczenia na ognisku - Uśmiechnięta wybiegłam z Wielkiego Domu i skierowałam się prosto w stronę jaskini Rachel. Przyznam, że nieco bałam się przepowiedni, ale co by się nie działo, zrobię to, osiągnę swoje cele i nic mi w tym nie przeszkodzi. Mnie, a przepowiednią dzieliła tylko fioletowa zasłona, która na celu miała imitację drzwi.
 - Cześć, Rachel - Powiedziałam z uśmiechem, siadając na fioletowej, futrzanej kanapie.
 - Hej, Lizz. Pewnie chciałabyś usłyszeć przepowiednię, prawda? - Zapytała. Rudowłosa dziewczyna tak naprawdę była w wieku moich rodziców, lecz w momencie, gdy przyjęła do swojego ciała ducha Delf, była nieśmiertelna. Zatrzymała się w wieku szesnastu lat.
 - Tak. Chodzi o misję uratowania Ateny. Chce wiedzieć z kim mam wyruszyć i co może mnie czekać. Czy masz dla mnie jakąś przepowiednię? - Zapytałam z nutką nadziei w glosie.
 - Mam przepowiednię, którą wypowiedziałam przed Percym i Annabeth, rok po twoich narodzinach. Jest to przepowiednia dotycząca nie tylko tej misji, ale całej ciebie. - Po tych słowach oczy dziewczyny zaczęły świecić na zielono, a z jest ust wydobył się duszący i nie przyjemnie pachnący dym tej samej barwy. Byłam na prawdę zaskoczona tym widokiem. Oznaczało to, że przepowiednia jest naprawdę wielkiej wagi. "Wnuczka Ateny na poszukiwanie babci wyruszy,
 Razem z kuzynką kamień nadziei skruszy,
 Przysięgę ogromnej wagi złoży,
 I by jej spełnić, wielkich starań dołoży. 
 Atena bezpieczeństwo wnuczce zapewni,
 Lecz obietnica dla bliskich się nie spełni, 
Wnuczka oceanu do obozu powróci
 Przez co wiele smutku narzuci
 Umrzeć, czy żyć będzie jej dane
 Nowych herosów nie przyprowadzi na marne."
 Rachel opadła na fotel, a jej oczy przestały świecić. Powoli odwróciłam się za siebie i zobaczyłam, że kilkunastu herosów przysłuchiwało się całej przepowiedni. Wszyscy mieli bardzo zaskoczone miny i szeroko otwarte oczy. Musiałam jakoś załagodzić całą sytuację.
 - To co kochani? Chyba czas na ognisko! - Odpowiedziałam z uśmiechem, a reszta herosów wybuchła głośnym śmiechem, po czym ruszyła w stronę pola ogniskowego.
Pomarańczowo czerwony ogień buchał na wszystkie strony, dając wszystkim obozowiczom choć trochę ciepła. Uwielbiałam te ogniska i miałam do nich ogromny sentyment. Zawsze śpiewaliśmy obozowe piosenki i graliśmy w przeróżne gry. Dawało nam to mnóstwo powodów do śmiechu. Tak też było tym razu, jednak wiedziałam, że wszyscy czekają, aż ogłoszę, kogo zabiorę ze sobą na misję. Postanowiłam, że powiem to właśnie teraz.
 - Moi kochani. Jak pewnie już wszyscy wiedzą, Atena została porwana, a Drake okazał się zdrajcą. Zbliża się wojna, a my nie mamy żadnych szans, bez bogini sprawiedliwości i strategii, dlatego właśnie musimy ją odbić z rąk wroga. Według przepowiedni mam wyruszyć na misję odnalezienia Ateny i mogę zabrać ze sobą tylko dwójkę herosów. W wyborze pomogła mi przepowiednia, którą usłyszałam zaledwie godzinę temu. Postanowiłam, że na misję wybiorą się ze mną Eveline oraz Josh - syn Irys, który w obozie jest już cztery lata. Oboje będą mi bardzo potrzebni w misji. Wybrani wstali a wśród ogniska rozniosły się oklaski. Eve podeszła do mnie i mocno uścisnęła.
 - Nie martw się Lizz. Damy sobie radę. Co trzy głowy to nie jedna. 
 - Dziękuję, że jesteś - Odpowiedziałam, czując, jak po policzku spływa mi pojedyncza, słona łza. Do moich myśli powróciły wszelkie wspomnienia. Odczuwałam smutek związany z nimi. To takie uczucie, jakby się tonęło, jakby grzebano cię w ziemi. Zanurzam się w wodzie, która ma płowy kolor rozkopanej gleby. Każdy oddech dusi. Nie ma niczego, czego można by było się przytrzymać, niczego, w co można się wbić pazurami. Nie ma wyjścia. Trzeba odpuścić.
___________________________
A oto i kolejny rozdział. Mam nadzieję, że pojawi się pod nim naprawdę dużo komentarzy i, że się wam spodoba.
Dziękuję Sonii za to, że jest moją betą i dzięki niej rozdziały są znacznie lepsze.
Chciałabym zaprosić was w parę miejsc.

Oto blog o historii herosów. Zapraszam serdecznie, może was zaciekawi. Drugie Życie Herosów

Blog o Natalie Prawdziwe Życie Natalie Anderson